[Pełna wersja menu] [O nas] [Nasze psy: PAX Predator; NESKA RAUBRITTER Ankus; INKA Marstal; ELIOT NESS Marstal; PRISKA Marstal; MILLA Marstal; DYLAN Marstal] [O rottweilerach] [Szczenięta: Aktualnie; Poprzednie mioty; Szczenięta u nas] [[Galerie zdjęć] [Wyniki wystaw] [Linki] [E-mail] [Księga gości] [English version]

Ilustrowany wzorzec rasy

Strona główna >> O rottweilerach >> Ilustrowany wzorzec rasy

Wzorzec FCI - Nr 147 / 19.06.2000/ D

Rottweiler

Kraj pochodzenia: Niemcy

Data publikacji obowiązującego wzorca: 06.04.2000

Przeznaczenie rasy: Pies towarzyszący, służbowy i użytkowy

Klasyfikacja FCI: Grupa 2 (Pinczery, sznaucery, molosowate i szwajcarskie rasy pasterskie). Sekcja 2.1. Molosowate, dogowate podlegajęce próbom pracy

 

Streszczenie historii rasy

Rottweiler jest uważany za jedną z najstarszych ras psów. Jego pochodzenie sięga czasów starożytnego Rzymu., w których psy te używane były jako psy pasterskie. Wędrowały przez Alpy z legionami rzymskimi, broniąc ludzi i zaganiając bydło. W rejonie miasta Rottweil napotkały one miejscowe psy, z którymi naturalnie się krzyżowały. Odtąd głównym zadaniem rottweilera stało się zaganianie i ochrona stad bydła oraz obrona swoich opiekunów i ich własności.

Rasa ta zapożyczyła swoją nazwę od starego, wolnego miasta Rottweil i była wówczas znana jako "Pies rzeźników z Rottweilu".

Tamtejsi rzeźnicy hodowali psy tego typu wyłącznie ze względu na ich użytkowość. Z czasem, te przede wszystkim stróżujące i pasterskie psy znalazły również zastosowanie jako psy pociągowe w zaprzęgach. Gdy na początku XX wieku pojawiło się zapotrzebowanie w policji na psy służbowe, rottweilery znalazły się wśród kandydatów. Wkrótce psy tej rasy udowodniły swoją wysoką przydatność w służbie policyjnej i dlatego też zostały oficjalne uznane za psy policyjne w 1910 roku. Celem hodowców rottweilerów stało się otrzymanie psa o dużej sile, czarno umaszczonego z wyraźnie zaznaczonym, soczystym podpalaniem, którego masywny wygląd nie ujmowałby szlachetności i który wyjątkowo nadawałby się na psa towarzyszącego, służbowego i użytkowego.

 

Wygląd ogólny


Suka (NESKA)


Pies (PAX)

Rottweiler jest psem średniej wielkości lub dużym, mocno zbudowanym, ani ociężałym ani lekkim i ani wysokonożnym czy chudym. Jego proporcjonalna, zwarta i masywna sylwetka sprawia wrażenie dużej siły, sprawności i wytrzymałości.

 

Ważne proporcje

Długość ciała, mierzona od rękojeści mostka do guza siedzeniowego, nie powinna przekraczać wysokości w kłębie o 15 %.

 

Zachowanie / charakter

Zasadniczo przyjacielsko usposobiony, spokojny, lubiący dzieci, bardzo oddany, posłuszny i pełen chęci do pracy. Jego naturalny wygląd wyraża pewność siebie, równowagę psychiczną i odwagę. Na otoczenie reaguje z wielką uwagą i skupieniem.

 

Głowa


Głowa suki (INKA)


Głowa psa (PAX)

Część mózgowo-czaszkowa

Czaszka: Średniej długości, szeroka między uszami. Linia czoła widziana z boku lekko wygięta. Guz potyliczny dobrze rozwinięty, ale niezbyt wystający.

Stop: Dobrze zaznaczony.

 

Trzewioczaszka

Nos: Dobrze rozwinięty, raczej szeroki niż okrągły, o stosunkowo dużych nozdrzach, zawsze czarny.

Kufa: Powinna być proporcjonalna do mózgowioczaszki - ani wydłużona, ani zbyt krótka. Krawędź nosowa prosta, szeroka u nasady, lekko zwężająca się.

Fafle (wargi): Czarne, ściśle przylegające, kąciki pyska nie powinny być widoczne, dziąsła jak najciemniejsze.

Szczęki / uzębienie: Szczęka górna i żuchwa mocne i szerokie. Mocne, pełne uzębienie (42 zęby), zgryz nożycowy - górne siekacze ściśle zachodzące na dolne siekacze.

Policzki: Łuki jarzmowe dobrze zaznaczone.

Oczy: Średniej wielkości, kształtu migdała, ciemnobrązowe. Powieki ściśle przylegające.

Uszy: Średniej wielkości, wiszące, trójkątne, osadzone wysoko i daleko od siebie. Gdy zwrócone do przodu przednią krawędzią dobrze przylegające do głowy, sprawiają wrażenie szerszej czaszki.

Szyja: Mocna, średniej długości, dobrze umięśniona, lekko wygięta, pozbawiona luźnej skóry na podgardlu.

 

Tułów

Grzbiet: Prosty, mocny, dobrze związany.

Część lędźwiowa: Krótka, mocna i głęboka.

Zad: Szeroki, średniej długości, lekko zaokrąglony. Ani całkiem prosty, ani opadający.

Klatka piersiowa: Pojemna, szeroka i głęboka (ok. 50% wysokości w kłębie) z dobrze zaznaczonym przedpiersiem i dobrze wysklepionym żebrami.

Brzuch: Słabizna nie podciągnięta.

Ogon: W naturalnym stanie, noszony jako przedłużenie linii grzbiety; w stanie spoczynku może luźno opadać.

 

Kończyny

Przednie kończyny: Widziane z przodu są proste i ustawione niezbyt blisko siebie. Przedramię widziane z boku jest proste. Łopatka tworzy kąt 45 st. z linią poziomą.

Łopatki : dobrze osadzone.

Ramię: Dobrze osadzone.

Przedramię : Silnie rozwinięte i muskularne.

Śródręcze: Dość sprężyste, mocne, niezbyt strome.

Łapa: Okrągła, zwarta i dobrze wysklepiona; opuszki twarde; pazury krótkie, czarne i mocne.

Tylne kończyny: Nogi widziane z tyłu proste i niezbyt blisko siebie ustawione. W swobodnej postawie między kością biodrową a kością udową oraz kością udową a podudziem, a także między podudziem a śródstopiem tworzą się kąty rozwarte.

Udo: Średniej długości, szerokie i mocno umięśnione.

Podudzie: Długie, mocne, wyraźnie umięśnione u nasady, żylaste.

Staw skokowy: Silny, dobrze kątowany; nie stromy.

Stopa: Nieco dłuższe niż stopy łap przednich. Palce mocne, wysklepione, równie zwarte jak przy palcach kończyn przednich.

 

Sposób poruszania się

Rottweiler jest kłusakiem. W ruchu grzbiet pozostaje zwarty i względnie nieruchomy. Ruch harmonijny, pewny, pełen energii, przestrzenny, o długim wykroku.

 

Skóra

Skóra na głowie : Ogólnie dobrze przylegająca. Kiedy pies ma napiętą uwagę, na czole może się nieznacznie marszczyć.

 

Szata

Sierść: Szata składa się z włosa okrywowego i podszerstka. Włos okrywowy jest średniej długości, twardy, gęsty i gładko przylegający. Podszerstkiem nie może prześwitywać przez włos okrywowy. Na tylnych kończynach sierść jest nieco dłuższa.

Umaszczenie: Czarne z wyraźnie odgraniczonym, dobrze wysyconym podpaleniem, rozmieszczonym równomiernie na policzkach, kufie, podgardlu, klatce piersiowej, na łapach, jak również nad oczami oraz pod ogonem.

 

Wielkość i waga

Wysokość w kłębie:

Dla psów - 61-68 cm, przy czym:

61-62 cm - małe;
63-63 cm - średnio-duże;
65-66 cm - duże - najbardziej pożądany;
66-67 cm - bardzo duże.

Dla suk - 56-63 cm, przy czym:

56-57 cm - małe;
58-59 cm - średnio-duże;
60-61 cm - duże - najbardziej pożądany;
62-63 cm - bardzo duże.

Waga: dla psów ok. 50 kg, dla suk ok. 42 kg.

 

Błędy

Każde odstępstwo od wyżej wymienionych powinno być uważane za błąd, a powaga danej wady powinna być postrzegana proporcjonalnie do jej stopnia odchylenia od wzorca.

Wygląd ogólny: Lekki, delikatny, wysokonożny. Zbyt drobnej kości i słabo umięśniony.

Głowa: Głowa w typie ogara. Wąska, lekka, zbyt krótka, zbyt długa lub zbyt toporna. Płaskie czoło (brak zaznaczonego stopu lub zbyt słaby).

Kufa: Długa lub szpiczasta; rozszczepiona trufla; wypukły lub wklęsły grzbiet nosa; nos niedopigmentowany lub w plamy.

Wargi (fafle): Obwisłe, różowe lub cętkowane; widoczne kąciki warg.

Żuchwa: Wąska.

Zgryz: Cęgowy.

Policzki: Mocno wystające.

Oczy: Jasne, głęboko osadzone. Także wyłupiaste i okrągłe; luźne powieki.

Uszy: Zbyt nisko osadzone, ciężkie, długie, obwisłe lub odwrócone do tyłu. Także "latające" ucho lub uszy noszone niesymetrycznie.

Szyja: Zbyt długa, cienka, słabo umięśniona. Z zaznaczonym luźnym podgardlem.

Tułów: Zbyt długi, zbyt krótki lub zbyt wąski.

Grzbiet: Zbyt długi, słaby; grzbiet łękowaty lub karpiowaty.

Zad: Zbyt opadający, zbyt krótki, zbyt płaski lub zbyt długi.

Klatka piersiowa: Słabo wysklepiona żebra, beczkowata, zbyt wąska.

Ogon: Osadzony za wysoko lub zbyt nisko.

Kończyny przednie: Wąsko ustawione, krzywe. Stromo ustawiona łopatka. Luźne łokcie. Zbyt długie, zbyt krótkie lub strome przedramię. Słabe lub strome śródręcze. Mało zwarta łapa. Zbyt płaskie lub za mocno wysklepione palce. Zniekształcone palce. Jasne pazury.

Tylne kończyny: płaskie uda; zbyt wąska, krowia lub beczkowata postawa. Stawy za słabo lub za mocno kątowanie, wilcze pazury.

Skóra: Zmarszczki na głowie.

Sierść: Delikatna, zbyt krótka lub zbyt długa. Włos falujący; brak podszerstka.

Umaszczenie: Podpalanie nieprawidłowej barwy, słabo odgraniczone. Zbyt rozległe podpalenie.

 

Wady dyskwalifikujące

Ogólnie: Dyskwalifikują wyraźne cechy przeciwnej płci np. sucze samce i samcze suki.

Uzębienie: Przodozgryz lub tyłozgryz, zgryz naprzemienny; brak siekacza, kła, przemolara lub molara.

Oczy: Entropium, ektropium, żółte oczy, oczy różnego koloru.

Ogon: Skręcony ogon, ogon wyraźnie odchylający na jedną stronę.

Włos: Wyraźnie długi lub kręcony.

Umaszczenie: Psy, które nie mają typowego czarnego podpalanego umaszczenia. Białe plamy.

Zachowanie: Niespokojne, bojaźliwe, złośliwe, zbyt nieufne. Zwierzęta nerwowe, bojące się strzału.

 

Tłumaczenie z angielskiej wersji wzorca publikowanej przez ADRK: Joanna Rymarczyk

Wzorzec jest ilustrowany wyłącznie zdjęciami naszych psów.

Co wg nas oznacza "Rottweiler idealny", czyli kilka słów komentarza do wzorca i podsumowania.

  • Wygląd ogólny. Idealny rottweiler łączy zalety urody i zrównoważonego charakteru. Sprawia wrażenie eleganckiego, a zarazem mocnego psa. Postronny obserwator powininiem bez problemu dostrzec w rottweilerzej sylwetce siłę, zwinność i pewność siebie. Ponieważ rottweilery to rasa psów pracujących, więc mają być uważne i energiczne, a nie ospałe i znudzone.

  • Podstawowe wymiary. Jest psem średniej wielkości do dużych. Suka jest generalnie mniejsza i drobniejsza od psa. Idealny wzrost w kłębie to: dla psa - 65-66 cm, dla suki 59-60 cm. Ważne jest jednak, aby wysokość mieściła się w granicach wzorca rasy (psy - 61-68 cm, suki 56-63 cm). Trzeba również zwrócić uwagę na proporcje sylwetki (u psa długość nie powinna przekroczyć 76 cm, jest to jednak zależne od wzrostu). Ze względu na swoją użytkowość rottweiler nie może być zapasiony (związane jest to również z jego zdrowiem, jako że nadmiar kilogramów obciąża stawy, serce). Idealna waga to ok. 50 kg dla psa i 40 kg dla suki.

  • Głowa. Jest proporcjonalna do sylwetki. Kufa nie może być ani za krótka ani za długa. Stop jest wyraźnie zaznaczony. Ma być typowa dla płci - pies ma głowę większą i masywniejszą niż suka.

  • Oczy. Kształtu migdała - nie mogą być ani okrągłe, ani zbyt wąskie. Mają barwę ciemnobrązową, im ciemniejsze tym lepsze. Spojrzenie rottweilera wyraża inteligencję i szlachetność. Powieki są dobrze przylegające.

  • Uszy. Średniej wielkość, trójkątne, noszone w jednej linii z linią czaszki. Gdy pies jest zainteresowany muszą jak najlepiej przylegać przednią krawędzią do głowy.

  • Zęby i dziąsła. Dorosły rottweiler ma komplet 42 zębów i zgryz nożycowy (siekacze szczęki górnej zachodzą na siekacze żuchwy stykając się swoimi powierzchniami). Dziąsła i fafle jak najciemniejsze, możliwie czarne.

  • Szyja. Sucha tzn. bez obwisłej skóry na podgardlu.

  • Grzbiet. Prosty i stabilny. W ruchu nieruchomy. Wyraźnie zaznaczony kłąb.

  • Klatka piersiowa. Klatka piersiowa szeroka i głęboka (sięga do ok. łokcia). Przedpiersie wyraźnie zaznaczone.

  • Kończyny przednie. Proste, ustawione równolegle do siebie. Łokcie dobrze przylegające do klatki piersiowej.

  • Kończyny tylne. Dobrze umięśnione i wyraźnie kątowane.

  • Łapy. Są zwarte, z dobrze wysklepionymi palcami i czarnymi, naturalnie ścierającymi się pazurami.

  • Sierść i umaszczenie. Ma czarną, lśniącą sierść, bez widoccznych przebarwień. Podpalenie jest symetrycznie rozłożone i dobrze odgraniczone, ma barwę soczysto-mahoniową. Nie powinno być za jasne (beżowe, słomkowe) i zbyt rozległe (np. podpalenie na piersi nie może trworzyć jednej dużej plamy). Białe plamy są wadą dyskwalifikującą !

Powrót do strony O rottweilerach

Nie kopiować tej strony w całości lub fragmentach bez zgody autora. Copyright by J.R. (c) 2002